Absolutnie uwielbiam kawę. Nie piję jej dużo, nie. Nigdy specjalnie nie służyła mi do rozbudzania. Jeśli nie spałam, spałam źle lub była akurat pełnia, to nic mi nie pomoże. Ale okej, ta kawa. Bez cukru i bez mleka. Piękna czarna, w ulubionym akurat kubku.
Pierwszą kawiarkę kupiłam 10 lat. Wybrałam się pooglądać sztukę nowoczesną do muzuem Guggenheim, wyszłam z kawiarką. Z muzeum, wiem, ale była tak pięknie zaprojektowana, a ja mam taką słabość do pięknych przedmiotów, że przytuliłam ją do serca i do dziś żyjemy sobie razem. Mamy w domu to i tamto do kaw alternatywnych, bo lubimy się bawić w gramy i temperatury, ale kawa z kawiarki jest dla mnie największym rytuałem. To jest moje codzienne hygge. Wybieram kawę, mielę, przygotowuję wodę, wsypuję zmielone ziarka, planety układają się w sprzyjącą dla mnie konstelację, zakręcam, stawiam na gazie, promienie słońca wpadają przez okno, wybieram kubek, dom pachnie orzechami i czekoladą, uśmiecham się.
Dzień dobry, to będzie dobry dzień.
Z tej wielkiej miłości zrodziło się kilka przepisów, dlatego dziś czas na babeczki kakaowe, cudnie wilgotne, czarne jak kawa, które podaję z puszystym kremem kajmakowo-kawowym.

* już o tym pisałam, ale dla mnie kupny kajmak jest tylko jeden: gostyński
** babki są proste, a krem potrzebuje trochę cierpliwości i tylko tyle
*** użyłam szprycy z okrągłą koncówką, szeroką; jeśli nie masz lub masz inny pomysł na wykończenie, to też dobrze 🙂
**** ciasto do papilotek nalewam (powinno być lekko płynne, nie przejmuj się) łyżką do lodów (mniej bałaganu)
***** jeśli możesz, użyj kawy z kafeterki lub ekspresu
****** mleko bezlaktozowe lub roślinne też się sprawdzi. Używam czasem ryżowego.

-> Co zrobić z połową mascarpone? Szybki sos ze świeżych pomidorów i mascarpone lub kanapki z dobrą szynką, dżemem figowym i rukolą 🙂